Popioły i Prochy

0 Flares 0 Flares ×

Zabić tą miłość do Świata
Spalić wszystko na popiół
I być już bez bólu nadziej
Skałą być martwą na wieki

Skamieniałe i zimne jest serce
Słowa  już też nie istnieją
Wszystko to jest  już popiołem
Który  kroczy w śród myśli i cieni

Olbrzymie  smoczysko nad Światem
Znało   serca i mowę człowieka
Znało  jego marzenia , rozkosze
Ognistym podmuchem zniszczyło  wszystko

Złowieszczy wiatr  rozsypał  popioły
Rozniósł  go po wszechświecie
Gdzie nie ogarniałaś go wzrokom
Gdzie nie sięgały  marzenia

Umarło me  serce  spokojne
Umarły  również  marzenia
Przeniosłam się do  Hadesu
I jestem już prochem dla życia

Nie wszystko  jest jednak stracone
Z popiołów  odradzi  się  życie
I  przyjdzie  dzień ostateczny
Z prochów do życia

Wrócą miłością piękni

17.02.2018r
Maria Urszula Mruk

0 Flares Facebook 0 0 Flares ×