Zabić tą miłość do Świata
Spalić wszystko na popiół
I być już bez bólu nadziej
Skałą być martwą na wieki
Skamieniałe i zimne jest serce
Słowa już też nie istnieją
Wszystko to jest już popiołem
Który kroczy w śród myśli i cieni
Olbrzymie smoczysko nad Światem
Znało serca i mowę człowieka
Znało jego marzenia , rozkosze
Ognistym podmuchem zniszczyło wszystko
Złowieszczy wiatr rozsypał popioły
Rozniósł go po wszechświecie
Gdzie nie ogarniałaś go wzrokom
Gdzie nie sięgały marzenia
Umarło me serce spokojne
Umarły również marzenia
Przeniosłam się do Hadesu
I jestem już prochem dla życia
Nie wszystko jest jednak stracone
Z popiołów odradzi się życie
I przyjdzie dzień ostateczny
Z prochów do życia
Wrócą miłością piękni
17.02.2018r
Maria Urszula Mruk