Piękna zasuszona róża
W najpiękniejszym rozkwicie
Zatrzymane życie w kolorach
Pomarańczu i słodkiego różu
O liściach pozwijane w rulony
Powyginane różowo zielone
Najpiękniej ułożona do snu
Do snu wiecznego
Łodyga przepiękna prosta brązowa
Trzymająca główkę
Jeszcze ciągle pachnącej róży
Smutna
Jest to jedna zasuszona róża
Piękna jak by żyła tylko w innym świecie
Rzucona na stół alabastrowy
A jej odbicie to drugie piękno
Podobieństwo na które czekała całe życie
Jak by żyły obok siebie
Jak by syciła się swoim odbiciem
Pięknem
Kiedy watr rozrzuci płatki róży
Po krańcach świata
Płatki ,które zostaną
Też będą odbiciem w alabastrowym stole
Nie ważne, że jedna jest odbiciem drugiej
Tworzą ze sobą jedność spokój i ciszę
Połączone pięknym dniem
Który przeminął
12.10.2017r.
Maria Urszula Mruk